door Boy Tijbosch
Wakker worden. Koffie zetten. Ontbijten. Werken. Avondeten. Slapen. Weer wakker worden. Mitchell Thorp en Patty Sullivan leefden vijftien jaar lang een behoorlijk saai leven als eigenaars van een softwarebedrijf. Aan die routine moest maar eens een einde komen. Vandaar dat het koppel besloot een langgekoesterde wens in vervulling te laten gaan. Het bedrijf werd verkocht en het duo woont nu op een geïsoleerd eiland nabij de kust van Maine.
Op Seguin Island zijn Thorp en Sullivan verantwoordelijk voor het onderhoud en beheer van de vuurtoren. Daarbij hoort een behoorlijk afgezonderd leven. Sterker nog – vanaf Seguin Island vertrekt dagelijks maar één boot richting het vasteland. De veerpont wordt bestuurd door een local uit Popham Beach en is bedoeld voor de sporadisch aanwezige toeristen. Thorp en Sullivan maken iedere woensdagmorgen de oversteek, voornamelijk om vuil weg te gooien, boodschappen te halen en de was weg te brengen.
Ondanks het feit dat het eiland geen Wi-Fi en zelfs geen drinkbaar kraanwater biedt, heeft het stel geen moment spijt gehad van de rigoureuze beslissing. Ook waarschuwingen voor paranormale activiteiten op het eiland, afkomstig van inwoners uit Popham Beach, resulteren niet in schuldgevoelens. Thorp en Sullivan verkiezen zowel de eenzaam- als de schoonheid van het eiland boven het drukke leven als bedrijfseigenaren. Geen spook brengt daar verandering in.
