Het medium, de spiritist, de geestenfluisteraar. Hoe je de unieke beroepsbeoefenaar ook benoemt – hij wordt in diverse landen beduidend verschillend opgevat. Onmiskenbaar handvat voor de één, lucratief spookjes zien voor de ander. In de Verenigde Staten staan, in verhouding tot Nederland, beduidend méér personen open voor deze alternatieve manier van dienstverlening. ‘En dat, vertelt Hans Beentjes, medium en healer van beroep, heeft voornamelijk met cultuur te maken.’
door Boy Tijbosch
Nog nooit was hij er geweest – in The States. Tót een bevriend stel de douane-ambtenaar van weleer besloot mee te vragen tijdens een trip naar Florida. Hans: ‘We kwamen ‘s avonds laat aan, weet ik nog. Ik was direct overdonderd door die geweldige, rustieke sfeer die er over het land heen hing. De eerste avond zaten we in Fort Lauderdale al tot laat aan het water. Pelikaan op de steiger en wij voorzien van een portie spare-ribs. Van die grote,die je hier in Nederland niet ziet. Fantastisch!’
Op dat moment wist Hans niet dat deze bezoeken – vanzelfsprekend werden het er later méér – van invloed werden op zijn latere loopbaan. Vooral omdat het vakgebied dat hij zou kiezen niet bepaald als voor de hand liggend gold. ‘Ik werkte bij de douane in Amsterdam en Hoofddorp. Dat deed ik destijds al twintig jaar en dat beviel goed. Nee, in principe was ik niet op zoek naar iets anders. Laat staan naar het werken als medium. Ik was altijd sceptisch over dat soort dingen, zéér sceptisch. Het was prima zo.’ Desondanks ontmoette Hans een in Amerika wonende Nederlander die hem in verband bracht met het zogenaamde ‘bovennatuurlijke’. ‘Over aura’s ging het’, herinnert Hans zich. ‘Iets waar ik me klaarblijkelijk toch voor interesseerde, ondanks mijn argwanende karakter. Aan de hand daarvan ben ik me gaan verdiepen in het onderwerp. Voornamelijk door boeken te lezen en demonstraties bij te wonen.’
Uitverkochte zalen
Zodoende woonde Hans in 2000 een demonstratie bij van James van Praagh, één van Amerika’s meest bekende mediums. Hij viel van de ene verbazing in de andere. ‘Duizenden mensen kwamen hierop af. En hij sprak ze dan toe. Over het op zoek gaan naar jezelf. Over het idee dat de fysieke wereld niet stopt bij de dood. De bezoekers hadden daar veel steun aan. Ze zochten troost en die kregen ze – op de een of andere manier. Gaandeweg raakte ik overtuigd van het leven na de dood en de werking van helende energie.’
Hans’ leven verliep dusdanig dat hij inmiddels géén douane-ambtenaar meer is, maar werkt als medium en healer in Nederland en zoveel mogelijk mensen probeert te helpen door het geven van readings en coaching. ‘Ik probeer personen bewust te maken van het feit dat we spirituele wezens zijn in een fysiek lichaam. Mensen spreken vaak over een ziel, maar hebben eigenlijk geen flauw idee wat dat begrip daadwerkelijk inhoudt. Ik tracht mensen te laten beseffen dat er méér is tussen hemel en aarde en dat het leven niet ophoudt bij de dood. Als we ons hier weer bewust van worden wordt het leven op aarde een stuk prettiger. Een klein beetje meer openstaan voor het onbekende kan geen kwaad.’
Amerika versus Nederland
Nu Hans zijn beroep in deze vorm een aantal jaren uitoefent, is het voor hem duidelijk dat er wezenlijke verschillen bestaan in vergelijking met de beoefening van dit werk in Amerika. Hoewel de belangstelling voor het mediumschap sterk groeit, is de gemiddelde Nederlander een stuk argwanender tegenover het onbekende dan aan de andere kant van de oceaan het geval is. Hans denkt te weten waaraan dat ligt. ‘Het zit ‘m in de cultuur. Die is in de VS als geheel een stuk opener – men durft daar eerder voor een eigen mening uit te komen. In Europa, op Engeland na, heeft de kerk een sterke stempel gedrukt op het geloofsleven. Amerikanen zijn gewend dat ze moeten knokken in het leven en dat niet alles vanzelfsprekend is. Voorbeeld: start je hier een bedrijf dat later failliet gaat, dan krijg je al gauw het stempel mislukking op je voorhoofd. Dáár gaan ze gewoon door. Of het nou één of twéé keer mis gaat – als het de laatste keer maar lukt. Ze hebben die vrijheid en daar leeft men ook naar. Dat is in Nederland toch anders. Ken je die zwart-wit-filmpjes van vroeger, dat al die mensen met dezelfde koffer in hetzelfde pak naar hun werk gaan? Zo zijn wij opgegroeid – men is nooit bevrijd van een bepaald harnas.’
Desondanks merkt Hans dat zijn beroep in Nederland in de lift zit. ‘Hoewel ik moet concluderen dat we nog steeds voornamelijk de verkeerde dingen uit Amerika overnemen zijn we hier goed op weg om verder te kijken dan wat onze ogen zien. De belangstelling voor boeken en televisieprogamma’s op dit gebied is groot en demonstraties worden overal in het land steeds beter bezocht.’
Open cultuur
Ter afsluiting – sceptisch zijn is prima. ‘Ik was ook sceptisch. Maar wanneer je open staat voor nieuwe kennis en het onbekende, dan levert dit aantoonbare voordelen op. Zoals de Amerikanen dat doen.’ De boodschap van Hans naar wantrouwende Nederlanders is helder: ‘Sta open voor een andere manier van denken en verdiep je eens in het onderwerp. Spirituele bewustwording draagt veel bij aan een betere maatschappij en een zinvoller leven. En dat willen we toch allemaal?’
VOLG AMERIKA ONLY OP FACEBOOK EN TWITTER!
