John McDermott en John Wren schommelen dagelijks honderden meters boven de grond en vinden dat de mooiste baan ter wereld.
door Boy Tijbosch
‘Niemand wil als kind glazenwasser worden, helemaal niet in New York’, zegt John McDermott tegenover de camera’s van The New Yorker. Toch zijn zijn collega John Wren en hij al jarenlang actief in de branche. Ze lapten en poetsten de ramen van het Empire State Building, het Chrysler Building en vrijwel iedere wolkenkrabber aan Fifth Avenue. ‘We zijn er dertig jaar geleden mee begonnen’, vertelt Wren. Toen zagen we als een uitdaging – en dat was het. Je moet er zeker a set of balls voor hebben. Je hangt ten slotte aan twee kabels naast de vijftigste verdieping. Als je vanaf de vijfde verdieping valt, ben je al dood. Kun je nagaan.’
Het risico vormde in de jaren ’80 geen reden er niet aan te beginnen. ‘Ik startte omdat ik het geld nodig had’, legt McDermott uit. ‘Bovendien was toen de situatie anders. Hoe meer risico je nam, hoe meer je verdiende. Nu heb je allemaal harnassen en andere soorten beveiliging, maar dat was toen niet het geval. Meermaals vielen er glazenwassers naar beneden. Maar we verdienden goed, daar draaide het om.’
‘Bovendien, vult Wren aan, zag je de vreemdste dingen gebeuren in die torens. Sekspartijen, meiden die je begonnen te flirten. Maar dat was toen. Nu is het allemaal veranderd.’
Stoppen lijkt er voorlopig nog niet in te zitten. ‘Ik hou van de vrijheid die dit vak met zich meebrengt’, aldus McDermott. ‘Je hangt boven de grond en je ziet de dag in New York langzaam beginnen. Je ziet het allemaal op je afkomen. Nee, een kantoorbaan is niets voor mij.’
