We spraken RTL-verslaggever Erik Mouthaan over de do’s en don’t’s in New York City. Check het interview hier! (Uit Amerika Stories, Vol. 1)
Door Boy Tijbosch
De naam Erik Mouthaan vereist – zeker als je een fervent Amerika-reiziger bent – eigenlijk geen introductie, maar soit. Misschien wist je nog niet in welk jaar hij richting The States trok om daar namens RTL met Max Westerman van de wacht te wisselen: dat gebeurde in 2006. Misschien wist je óók nog niet waar zijn allereerste rapportage destijds over ging: extreem heet weer dat achteraf gezien helemaal geen extreem heet weer was (‘Het was hier gisteren nog 34 graden’).
Maar dat was toen. Erik is nu zestien jaar verder, heeft alle staten inmiddels bezocht en er vanuit allen op twee na (‘Maine en Rhode Island’) ook verslag gedaan.
Eén ding is daarbij onveranderd gebleven. New York City is nog altijd zijn standplaats en dat maakt Erik bij uitstek dé man om Big Apple verwante vragen aan te stellen.
Ik sprak hem over stedelijke ontwikkelingen, vegetarische restaurants, winters versus zomers en nog veel meer.

Om te beginnen: is je werk een voortvloeisel uit een soort obsessie voor de VS? – Erik Mouthaan New York
‘Ik weet niet of het een obsessie is, maar ik was wel altijd gefascineerd door Amerika.
Toen ik jong was, was Amerika heel machtig en groot – en dat zijn ze natuurlijk nog. New York zag je altijd in tv-series en het World Trade Center was toen het hoogste gebouw op aarde. Het was het land van de superlatieven en New York was daar dan weer dé stad van. Daardoor werd ik in ieder geval geïntrigeerd. Ik ben in zowel 1994 als 2000 naar New York gegaan er in uiteindelijk in 2006 naartoe verhuisd.’

Dus je was vóór je werk als correspondent al een ervaren reiziger?
‘Veel van wat er is te doen, heb ik tijdens die eerste keren al gedaan. Maar dat waren wel andere tijden. De eerste keer was middenin de jaren negentig. Toen was New York echt een stuk gevaarlijker dan dat het nu is. Bovendien was het toen maart. Ik dacht – ah, lente. Maar dan kan het hier gewoon nog sneeuwen – en dat deed het dus ook. Heel koud en guur.
Later is New York flink opgeschoond en is de misdaad enorm teruggebracht. Toen ik in 2000 terugging, was de stad al een stuk rijker. Ik heb toen ook nog op de Twin Towers gestaan. In 1994 had ik daar geen geld voor.’

Je hebt het in je boek New York, De Gedroomde Stad over ‘het verplaatsen van wijken’. Buurten die in het verleden gevaarlijk en rauw waren, maar nu rijk en veilig zijn.
‘Klopt. Gentrification heet dat. Dat is bijvoorbeeld gebeurd met het Meatpacking District, de slachtbuurt van Manhattan. Je had daar in 2000 een restaurant waar je heen móest gaan. Pastis heette het – het hipste restaurant van de stad. Maar ik kreeg daarbij ook het advies om een taxi te pakken en me voor de deur te laten afzetten, want rondlopen kon daar niet: te gevaarlijk.
En opééns werd dat helemaal hip. Alle vage tenten werden vervangen, er verrees een cool hotel van twintig verdiepingen en het stadspark The High Line werd aangelegd. Terwijl ik daar de laatste dode koe nog heb zien hangen. Ik fietste dan over 13th Street van mijn huis naar het kantoor van RTL en dan zag je dieren aan katrollen en vrachtwagens waar het bloed nog uitdruppelde… Als je nu heengaat, zit er op de plaats waar ik dat karkas zag een showroom van Tesla.’

En dat gebeurt vaker? – Erik Mouthaan New York
‘Ja. Ik zeg altijd – het begint met een koffietentje, vervolgens komt er een vintage kledingwinkel en boom: een grote projectontwikkelaar herontdekt de wijk.’
Meer lezen? Check het complete interview met Erik Mouthaan in ons boek Amerika Stories, Vol. 1. Je kunt hem hier bestellen. We sturen het boek daarna naar je op.