Dit is het dorpje Glenrio, precies op de grens van New Mexico en Texas. Er woont één vrouw.
1 mens. Da’s alles wat er van Glenrio is overgebleven. De vrouw in kwestie heet Roxenne. Haar exclusieve burgerschap maakt haar in één klap de burgemeester, brandweer, hoofdofficier, slager, groenteboer, dorpsidioot en dokter van het verlaten plaatsje. Mocht je óóit zelfstandig het inwonersaantal van een compleet dorp willen verdubbelen, dan hoef je enkel te verhuizen naar Glenrio. Klein minpuntje: huizen staan er niet meer, op dat van Roxenne na. Een verlaten motel is zo’n beetje het enige overblijfsel.
[themify_layout_part slug=”leestips-texas”]
Ghost towns
Je vindt ze wel meer in staten als Texas en New Mexico: compleet verlaten plaatsen met ingestorte huizen, aan de grond vastgeroeste wagens en voorbij rollende tumbleweeds. In de steek gelaten door de grote, boze Interstate. De komst van de snelweg heeft dorpen als Glenrio simpelweg verbannen van de rest van het land. Waar ze ooit dienden als tussenstop voor vermoeide, dorstige reizigers, zijn ze nu functieloos. Inwoners zijn ‘m gesmeerd om hun heil elders te zoeken, hun woningen achterlatend.
Dat geldt niet voor Roxenne, die wilde blijven. ‘Home is home’. Een dergelijke principekwestie heeft nadelen. Zo ligt Amarillo, de dichtstbijzijnde stad, uren verderop. Even snel suiker halen kan wél. In Tucamcari. Dat ligt maar zestig kilometer bij Glenrio vandaan.
[themify_layout_part slug=”reistips-texas”]
Bezoeken
Glenrio bezoeken? Eigenlijk moet je het niet doen. De roedel honden die Roxenne heeft ingeschakeld lijken een aanval niet te schuwen en de wraakzuchtig ogende omheining rondom haar woning doet sterk vermoeden dat er ergens nog een paar oude landmijnen liggen. Wat Glenrio wél biedt? Inzicht over het Amerika van weleer en een ware throwback naar de jaren vijftig, waarin de handel floreerde.
[themify_layout_part slug=”amerika-only-nieuwsbrief”]
