Of tunnels – moeten we eigenlijk zeggen. Het gaat hier namelijk om de Red Canyon Tunnels: al jarenlang twee veelvoorkomende fenomenen op vakantiefoto’s.
De foto’s hierboven en hieronder herken je ongetwijfeld wanneer je een roadtrip door het Amerikaanse Zuidwesten hebt gemaakt. Wie Bryce Canyon National Park in de staat Utah bezoekt, en dat doet praktisch iedere reiziger naar dit deel van The States, rijdt tenslotte dóór de tunnels.
Het exacte adres? Well – dat is simpelweg de UT-12, maar aangezien die snelweg door zo’n beetje half Utah loopt, heb je daar vrij weinig aan.
Rij in plaats daarvan van Panguitch naar Bryce en je komt er automatisch doorheen.
Nóg niet specifiek genoeg? Geef je navigatie dan de volgende coördinaten: 37° 44.453′ N, 112° 17.978.
🇺🇸 Lees ook De Navajo Loop Trail is misschien wel de leukste wandeling in Bryce Canyon National Park

Waar komen de tunnels vandaan?
Voor de oorsprong van de Red Canyon Tunnels moeten we eventjes terug in de tijd. Naar 1915, om precies te zijn.
In dat jaar bezocht W.J. Humphrey, een supervisor in het Powell National Forest, voor het eerst de Bryce Canyon. Hij was net zo onder de indruk van het fenomeen als jij en vond dat er zo snel mogelijk een autoweg moest komen. Daarmee konden meer mensen het Utah National Park, zoals de Bryce Canyon toen nog heette, ontdekken.
En zo geschiedde – hoewel de bouw ervan nog tien jaar in beslag nam. Humphrey en consorten werkten een decennia aan een route door de Red Canyon en schroomden daarbij niet om complete rotsblokken om te dopen tot doorgangen. Zodoende ontstonden ook de Red Canyon Tunnels.

Sinds wanneer zijn de tunnels een feit?
De Red Canyon Tunnels werden uiteindelijk op 1 juni 1925 geopend door de toenmalige gouverneur van Utah, George Dean.
Fun fact: de beste man geloofde heilig in het bestaan van elven en liet daarop allerlei kinderen in elfenkostuums opdraven om Utah’s Fairyland, zoals de omgeving werd genoemd, te openen.

Hoe kom ik bij de Red Canyon Tunnels?
Je weet inmiddels precies hoe je bij de Red Canyon Tunnels moet komen. Maar misschien is het nog wel het vermelden waard dat het loont om er even te stoppen. Dat is beter voor je foto’s én je vindt er aan weerszijden twee plaquettes die het hierboven vertelde verhaal kunnen verifiëren.
Bron: The Historical Marker Database