Canada Only

ReisReview – Gateway Arch, St. Louis

Boy Tijbosch

Boy Tijbosch

Nieuw op de maandag: ReisReviews! Amerika Only’s weinig gezouten beoordeling van een plaats, bezienswaardigheid of activiteit érgens in de Verenigde Staten. Deze week: de Gateway Arch in St. Louis, Missouri.

Van meet af aan wilde ik er niet in. De Gateway Arch is een fraai stuk metaal, daar niet van. Maar er bestaan hogere, indrukwekkendere uitzichtpunten, zowel binnen als buiten de Verenigde Staten. Laten we wel wezen – vanaf een Empire State Building heb je toch een fraaier uitzicht dan vanuit zo’n uit de kluiten gewassen triangel met de doorsnede van een rioolbuis. Maar ook de Arch valt te beklimmen. En zo – op aandringen van enkele reisgenoten – ging ik ook. Voor die tien Ben Franks hoef je ‘t ook niet te laten…

Historisch?

Anyway, de Gateway Arch is een boogvormig monument in St. Louis en vergezeld het Jefferson National Expansion Memorial. Hoewel ‘t ding voorkomt in het National Register of Historic Places, staat hij er pas sinds ’65. Deze eeuw, ja. Laten we het feit negeren dat een willekeurige Europese straatsteen ouder is en verder gaan met gegeven dat sommige mensen de boog associëren met voormalig president Thomas Jefferson. Voor een groter publiek is de Gateway Arch echter een symbolische poort tussen het westen en het oosten van de VS. Op zo’n locatie ligt ‘ie ook.

Hedde gij claustrofobische aanleg? Bezoek dan niet, ik herhaal, niet de Arch. De culturele nachtmerrie begon al op weg naar boven. In een verkleinde skilift, die liefkozend ‘metro’ werd genoemd door het aanwezige personeel, reis je af naar de top. Naast een norse Koreaan, in mijn geval. Hoe ik dat wist? Door het barmhartige ‘I, Korea!’ dat hij uitkraamde toen ik half op z’n schoot naar boven werd gehengeld. ‘t Was krap, té krap.

Deur drie

Het woord krap kreeg eenmaal bovenin belandt (de rit duurde gelukkig vier minuten) een geheel nieuwe dimensie: te veel mensen voor te weinig glas. Het uitzicht? Best aardig, maar niet spectaculair. Op z’n minst hadden de ramen even gezeemd kunnen worden. Snel terug. Althans, dat was de bedoeling. Metrokar drie had het begeven – de deuren konden niet meer open. Drie keer raden op welk nummer ik stond te wachten. ‘t Was erger voor de mensen die hierdoor opgesloten zaten in het voertuig, die konden er tenslotte niet uit. Her en der vloog de beveiliging wat paniekerig heen en weer. Toen nog wel, omdat de bezoekersstroom naar boven toe maar bleef komen. Uiteindelijk presteerde een onbekende held het om ‘t toestel weer aan de praat te krijgen. Dit keer met een klassieke, corpulente Amerikaan op mijn schoot daalden we, om nooit meer terug te keren.

Conclusie

Is de Gateway nu echt zo erbarmelijk? Van buiten niet. Van buiten is het zelfs een fraai monument die de sfeer van St. Louis aardig typeert. Maar van binnen? Ik maak er geen woorden meer aan vuil. Potentiële bezoekers: vermaak jezelf op het grasveld ónder de boog. Still not convinced? In 2007 zaten 200 toeristen drie uur lang vast wegens kapotte kabels. Nog eens 100 enthousiastelingen strandden in 2011, waarbij een enkeling het bewustzijn verloor wegens een paniekaanval. Je snapt ‘t plaatje.

RAPPORTCIJFER: 5

Wat is jouw rapportcijfer voor de Gateway Arch? Laat het ons hieronder weten of reageer via Facebook en Twitter!

Foto: Anneloes Keunen via Amerika Only